‘t Is altijd mooi om ambachtslieden, die trots zijn op hun vak, te spreken en aan het werk te zien…
Ik had besloten dat ik klompen moest hebben. Het complete verhaal daarachter volgt misschien nog wel. Dus ik ging op internet op zoek naar klompenmakerijen. En dat viel nog niet mee, want zo veel zijn er niet meer in Nederland.
Uiteindelijk besloot ik te gaan naar klompenmakerij Van Kuijk in Velddriel. De website was oké, en was de winkel onverhoopt dicht, dan zaten er nog 2 klompenmakers relatief dicht in de buurt (vanuit Den Haag gezien, dus).
Het was sowieso prettig om weer eens in een dorp op het platteland te zijn: een plek waar mensen nog gewoon vriendelijk en hartelijk kunnen zijn, omdat ze niet constant op elkaars lip zitten. Verder werd ik, als Nederlander die vindt dat een paar klompen er eigenlijk gewoon bijhoort, met open armen ontvangen, en was er alle tijd voor vertellen, kijken en passen. En uiteindelijk, zoals het hoort bij mensen met een passie, liet de beste man me niet gaan voor hij me de werkplaats had laten zien.
Dus het was even een stuk rijden, maar daarvoor heb ik dan ook niet alleen een paar klompen, maar vooral ook weer even een shot ‘ja, leuk’ gekregen. Een volmondige aanrader, dus.
Als je besluit wat met mijn tip te doen, zorg dan wel dat je geld bij je hebt, want bij de klompenmakerij kun je niet pinnen. Maar als dat echt niet lukt, zijn de mensen van de Dagwinkel in Velddriel (200 meter lopen) vriendelijk genoeg om je daar even te laten pinnen.
Wat betreft de prijs: mijn klompen waren 22 euro (voor een heel paar!).
En bij vertrek werd me op het hart gedrukt om een volgende keer even van tevoren te bellen. De winkel kan weleens onaangekondigd een dag dicht zijn, en dan is het zonde als je (bijvoorbeeld vanuit Den Haag) voor niets naar Velddriel rijdt.
Volgend jaar ga ik een pelgrimage maken naar Santiago de Compostela. Of, om precies te zijn, van Wateringen naar Fisterra; alles bij elkaar zo’n 3.000 kilometer.